Spanning op de zoutpannen

15 mei 2018 - Maun, Botswana

11-15 mei
Vanuit Mapungubwe rijden we in ca. 3,5 uur naar de Palala Boutique Game Lodge voor 2 nachten. Even heerlijk wat luxe de komende dagen. We hebben tijdens de rit al besloten maar 1 activiteit te gaan boeken hier en dat is de riviercruise. Verder is het cocktails drinken, beetje wandelen en genieten van de zon en het zwembad. Zeer hartelijk worden we bij de lodge ontvangen en we zien direct dat het wel echt 5-sterren is. De kamers zijn schitterend met een mega grote badkamer met waterval douche en apart bad en toilet. Het eten is er zeer smakelijk en verfijnd en de cocktailkaart uitgebreid. Hier vermaken we ons wel. In de prachtig aangelegde tuin spotten we veel vogels. Tijdens de riviercruise de volgende dag zien we ook veel krokodillen onder het genot van hapjes en een glaasje wijn (of 2,3,4 haha). Ergens voelen we ons hier ook niet helemaal thuis…het is net iets te luxe voor ons. 


Het is 3 dagen later als we uitgerust vertrekken en niet alleen de lodge maar ook Zuid-Afrika gaan verlaten. Op naar Botswana! Naar de grens Martin’s Drift is het een klein uurtje rijden. Bij de grens hebben we de nodige oponthoud en moeten we eerst onze paspoorten laten stempelen om Zuid-Afrika uit te komen. Dan een stukje rijden door niemandsland om vervolgens bij de grens van Botswana weer alles te laten checken, stempelen en betalen om daar binnen te komen. Nu moeten we zeker nog een 2,5 uur rijden voor we bij ons overnachtingsadres aankomen dat wij puur hebben geboekt om de reisroute te onderbreken. We stoppen in het stadje Francistown voor de boodschappen voor die avond want het is self catering. We hebben besloten nog maar een keer te braaien. Dirk is er goed in en de Spar hier overal heeft prima vlees. We redden het gelukkig ruim voor het donker op de plek van bestemming aan te komen. Verbaasd checken we het his dat we geboekt hebben. Het is erg groot en lijkt wel een kleine idyllische boerderij met een enorme veranda en woonkeuken met bar. Iedere slaapkamer heeft een eigen badkamer. Dit is top. We steken direct de bbq aan en maken de veranda gezellig. Wijntje erbij en chillen maar. Voor het eerst kunnen we lekker lang buiten zitten en worden we niet gestalkt door allerlei beestjes. De hond van de eigenaar komt ook gezellig bij ons buurten. Als onze 2 flessen wijn op zijn en we eigenlijk nog niet naar bed willen, lopen de mannen gauw naar de receptie en weten daar nog een fles bubbels te scoren. Avondje doorhalen moet kunnen toch ;-).


De wekker gaat behoorlijk vroeg, want we moeten vandaag om 12.30 uur bij Planet Baobab zijn wat op bijna 4 uur rijden ligt. Er staat ons weer een nieuw avontuur te wachten, 1 waar we al een tijd lang naar uitkeken en die we de vorige keer hebben moeten annuleren. We gaan hier namelijk een nacht op de zoutpannen slapen in de open lucht onder een sterrenhemel. Eenmaal aangekomen bij Planet Baobab zien we echter donkere wolken zich samenpakken. Oh nee, het zal toch niet worden afgelast. Bij de receptie heerst er twijfel dus worden we gevraagd even te gaan wachten in het restaurant tot er meer duidelijkheid is. Dan komt het verlossende woord en lijkt het ondanks de dreiging van het weer door te gaan. We zijn blij uiteraard maar ik heb ook zo mijn bedenkingen. Wat nou als het weer omslaat? Ik laat de gedachte maar even los en we bereiden ons voor op het vertrek. Eerst gaan met een open game drive auto naar de Meerkatten wat nog dik 40 km rijden is via een hobbelige zandweg en dwars door een Afrikaanse bush. Dan doemt er een kolonie Meerkatten op en mogen we daar tijd mee doorbrengen. Ze zijn niet tam maar kunnen erg dichtbij komen en ernaast gaan zitten. Als je heel stil blijft en niet beweegt klimmen de Meerkatten soms op je om zo een beter zicht te hebben of er roofvogels aan komen. Dit gebeurde zo ook bij Dirk en mij. In een oogwenk zat er een meerkat op mijn schouder en bleef er een aardig tijdje zitten. Zijn vachtje streelt langs mijn wang…te schattig. Dit was echt een bucketlist. Vele foto’s worden geschoten. Dan is het tijd om te gaan en de Meerkatten met rust te laten. Het volgende traject gaan we afleggen per quadbike waarbij we per 2 personen op 1 quadbike gaan. Spannend! We sjezen op de bikes de zoutpannen over en stoppen wanneer de zon bijna ondergaat voor foto’s. De gids laat ons zitten op de pannen en vraagt of we stil willen zijn om te genieten van het moment. Het is prachtig. Nog een klein stukje rijden en we zien op deze enorme vlakte waar verder niks maar dan ook echt niks is een klein kamp opdoemen. Een kampvuur is al aangestoken. De quads worden geparkeerd en met een drankje in de hand nemen we plaats bij het vuur en praten we over de belevenissen van de dag. Helaas zien we als het donker wordt de bewolking optrekken en de sterrenhemel verdwijnen. Het diner is klaar en met hoofdlampjes op en bord op schoot nuttigen we de maaltijd. We hebben het eten nog niet koud op of er steekt een enorme harde wind op, zo uit het niets. Hier waren we al bang voor. Het vuur vliegt alle kanten op en de stoelen moeten worden vastgehouden. Gaat dit goedkomen vanavond? De bedden worden toch voor ons klaargemaakt. Het zijn dikke matrassen met zeil eromheen die worden uitgerold met daarin een dekbed en kussen. Omdat het zo enorm waait hebben we geen zin bij het vuur te blijven zitten. Je kan amper praten met die wind dus we besluiten allemaal het bed in te kruipen. 6 lagen kleding heb ik zelf aangetrokken tegen de kou de rest 4 lagen. Het is verbazingwekkend erg warm in het bed dus het lijkt te doen. Daar liggen we dan op de pannen te kijken naar een sterrenhemel die toch weer zichtbaar is en proberen in slaap te vallen. Het zeil hebben tot zover dit kan dichtgeritst m aan de wind te ontsnappen. Ergens maak ik me al sinds het begin van de storm zorgen over het weer. Wat nou als het gaat regenen? We vragen het nog aan de gids en die zegt dan vertrekken we maar hoe dan? We nemen het maar even zoals het is maar in bed horen we de druppels al iets tikken op het zeil. Toch regen maar de bui lijkt over te waaien. Dan als we allen net in slaap zijn worden we abrupt en licht paniekerig gewekt door de gids. Opstaan opstaan roept hij, we gaan! Is dit een grap? Nee, het is werkelijkheid. Het begint behoorlijk te regenen en blijven wordt te gevaarlijk. De pannen wat normaliter een meer is kan zo maar een grote modderpoel worden en dan komen we niet meer weg. Gehaast en verward trekken we onze schoenen en jas aan. Dan roep ik hoe gaan we weg dan en zegt de gids met de quads. Even denk ik dat hij gek geworden is maar hij is bloedserieus. De tassen worden godzijdank veilig opgeborgen in de auto. Dan springen we op de quads en is het gaan. Inmiddels zijn we al zeiknat geregend en krijgen we het koud. De modder spat aan alle kanten op en we zien er niet uit. Onze jassen, broeken en schoenen zijn modderig en doorweekt. De quads voelen we tijdens het rijden al behoorlijk slippen. Dit is echt onverantwoord. Rillerig komen we aan bij de plek waar we eerder die dag ook de quads hadden opgehaald. Hier staat de auto om ons terug te brengen maar dit is een open auto en we moeten dus weer die 40 km rijden. De gids overhandigt ons poncho’s om ons een beetje warm te houden maar zelfs ons ondergoed is nat. De rit terug is lang, koud en vermoeiend. Tegen 12 uur die avond komen we aan bij de lodge. Daar hebben ze al twee kamers voor ons gereed gemaakt. Het zijn een soort hutten met 2 aparte bedden ver uit elkaar. Als we erachter komen dat we ook nog buiten moeten douchen ben ik er even klaar mee maar ik heb geen keuze, ik moet warm worden. De mannen halen de bagage en rond 1 uur vallen we dan eindelijk in slaap. 


De wekker die we toch maar hebben gezet gaat om 7.00 uur en we beseffen dan pas echt wat een bizar avontuur we de avond ervoor hebben meegemaakt. Onder het genot van een welverdiend ontbijt praten we hier over na. Dan pakken we al gauw onze biezen en gaan we richting Maun. Onderweg rijden we nog een boete die Jan met meer dan de helft weet af te kopen. Bij het Sedia hotel checken we in. Hier kunnen we weer 2 nachten bij komen, wasjes draaien en internetten alvorens we een week op kampeersafari gaan in het Moremi Game Reserve. Dirk en Sukeinah maken hier nog een geweldige vlucht over de Delta. Wij hebben deze vlucht de vorige keer al gedaan en het is een once in a lifetime beleving. Dirk en Sukh spotten een hoop dieren vanuit de lucht en ze hebben een piloot die ze veel aanwijst en enthousiast is. Vol adrenaline komen ze terug. Nu tas inpakken en morgenvroeg vertrekken naar het echte bushleven. This is Africa! Tot over een week…

Liefs van het Afrika Reiskwartet

Foto’s

5 Reacties

  1. Betty:
    16 mei 2018
    Nou blij te horen dat het allemaal goed is afgelopen jullie maken wel wat mee wacht met spanning het volgende avontuur af veel plezier in de bush 😘
  2. Betty:
    16 mei 2018
    Wat n spannend verhaal maar ben blij te lezen dat het goed is afgelopen. Op naar het volgende avontuur. Veel plezier in de bush 😘
  3. Riet en Jan Blom:
    16 mei 2018
    Zo dat was spannend. Ma was blij dat ze jullie even gesproken had 💋 Nu komen spannende dagen. Blijf genieten en wij wachten vol spanning op een reisverhaal van liefst 5 dagen.💖💋👊💪
  4. Ans Blom:
    16 mei 2018
    Zo dit hebben jullie ook is meegemaakt niks onder de sterrenhemel .🎇🎆💧💧💧
    Nat regenen met veel spanning ha ha.
    Nu de Bush in veel genieten 😗👀🐜
  5. Marijke Nap:
    17 mei 2018
    Weer geweldige verhalen en prachtige foto's. De meerkatten staan er geweldig op. En jullie accommodatie ziet er ook goed uit. Ja, soms komt er geen warm water uit de douche maar dat moet je voor lief nemen in Afrika. Daarvoor krijg je zoveel mooie dingen voor terug. Hoop dat jullie mooie plaatjes kunnen schieten in de Bush. En lekker genieten.