Van kamperen in de bush tot 13 uur vertraging in Maun

25 mei 2018 - Kasane, Botswana

17 – 25 mei


Het bushleven is begonnen! Om 08.00 uur worden we in ons hotel in Maun opgehaald door onze gids Kabelo. Hij zal ons de komende dagen zoveel mogelijk gaan vertellen en laten zien in het Moremi Game Reserve waar we op twee verschillende plekken zullen gaan verblijven. De eerste 3 nachten verblijven we op een campsite in Xakanaxa en de volgende 3 nachten op een campsite in Khwai. Het is een behoorlijk stuk rijden naar de eerste campsite en de eigenaresse Annelies moet die dag ook nog het hele kamp zelf opzetten. De afspraak is dan ook dat we pas aan het einde van de dag zullen aankomen en gelijk die dag al als game drive zullen gaan ervaren en zullen gaan lunchen in het park. Tijdens de rit spotten we gelijk al veel dieren waaronder mijn grootste bucket list de wilde honden. Ik had via Fcebook al aan Kabelo gevraagd of hij hier extra naar wilde zoeken en hij heeft zijn best gedaan. Langs de weg spotten we een grote roedel wilde honden die ook nog eens actief en aan het spelen zijn. Mijn geluk kan niet op en de rest vindt het ook geweldig. Verder spotten we heel veel gieren, een hyena, olifanten, giraffen en veel soorten vogels. Als we door de South Gate rijden gaan we in het park op zoek naar een fijne lunchplek. Daar checkt Kabelo eerst of het veilig is alvorens we uit de auto stappen. Het gras is erg hoog dus je weet nooit wat er in de buurt is. Goed opletten dus! Annelies heeft voor ons weer een heerlijke lunch voorbereid met broodjes en een lekkere kipsalade en uienchutney. Aan het einde van een eerste zeer geslaagde dag ontmoeten we Annelies, de Nederlandse powervrouw van Botswana. Al 20 jaar werkt en woont zij nu in Botswana en runt ze dit bedrijf in haar eentje. Samen met een kokkin en 1 man (Jimmy) die haar helpt met alle klusjes in het kamp regelt zij alles. Knap vinden wij dit van haar. Zij geniet nog iedere safari die ze doet met volle teugen en zegt ook dat het absoluut niet voelt als werk en wij kunnen dit alleen maar beamen. Het is een fijn weerzien met Annelies en ze laat ons de geweldige plek waar we de komende dagen kamperen zien. Deze keer staan we aan een waterpartij en is er achter ons kamp een lagune waardoor de nijlpaarden s ’nachts ons kamp zullen doorkruisen. Onze comfortabele tenten met tweepersoonsbed, bushdouche en long-drop toilet bieden ons enige luxe in dit ruige landschap. Het kampvuur wordt aangestoken en met een glaasje wijn proosten we op een mooie tijd samen. Het diner wat volgt is voortreffelijk bereid. Ongelofelijk hoe zij een 3-gangendiner zo smakelijk op niets meer dan een vuurtje kan bereiden. Moe maar voldaan kruipen we vroeg onder de wol en proberen we in slaap te vallen met het gebrul van een leeuw en het harde geknor van de nijlpaarden.


De komende 2 dagen worden ongeveer hetzelfde ingevuld. We worden standaard om 05.30 uur gewekt door Jimmy die knock-knock roept. Dan ontbijten we licht met wat toast en yoghurt en gaan we om 06.30 uur op game drive tot het middaguur. Als we terugkomen van game drive volgt er een uitgebreide lunch en hebben we na de lunch zo’n 2 tot 3 uur voor onszelf. Het kamp houdt dan een siësta. Dan om 16.00 uur vertrekken we weer met Kabelo voor onze sundowner drive waarbij we ergens in het park de fenomenale zonsondergangen bekijken onder het genot van een lekker drankje. Magisch zijn deze momenten. Meestal stoppen we op een plek waar we ook veel dieren zien. Soms komen de olifanten bij ons kijken of staan de giraffen ons in de gaten te houden. Bizar vinden wij het hoe een je hier bent met de natuur en dieren je op een paar passen afstand gewoon passeren en totaal niet dreigend zijn. Bijna overal in Zuid-Afrika heb je rangers met geweren en mag je vooral niet uit de auto of lopen in een wildgebied maar hier lijkt niemand bang te zijn voor de wilde dieren. Annelies verteld veel over haar ervaringen in de bush en wij hangen aan haar lippen. Leeuwen door het kamp, een olifant boven haar tent of hyena’s in de keuken…het doet haar niks. Ze zegt dat de dieren helemaal niet in ons geïnteresseerd zijn maar dat je uiteraard wel op je hoede moet zijn. Hebben dieren kleintjes of kruis je net hun pad verkeerd dan kan het natuurlijk wel verkeerd aflopen. Gewoon je gezonde verstand gebruiken geeft zij aan en wij blijken dit de komende dagen ook zo te ervaren. Als we om 18.30 uur terugkomen van onze sundowner drive staat Jimmy al klaar met een grote zak warm water die aan een standaard achter onze tent wordt gehangen. Dit is onze bush douche. Aan de zak hangt een soort douchekop. Ieder heeft een eigen zak water. Na zo’n dag is het heerlijk om jezelf onder een heldere sterrenhemel zo te kunnen opfrissen. Dan volgt er een drankje bij het gezelloge kampvuur en worden verhalen van die dag gedeeld en schijnen we met zaklampen om ons heen als we geritsel in de struiken horen. Bijna dagelijks hebben we dieren in het kamp wat het geheel heel spannend maakt. In dit eerste kamp zitten we bij het kampvuur en zien we een ineens schim langs ons heen lopen. Geschrokken pakken we de zaklampen en zien we op een paar passen afstand een hyena naar ons kijken. Wow, wat een geweldig dier. Normaliter zijn ze heel schuchter en rennen ze weg zodra we ze zien maar deze niet. Deze hyena komt tot onze verbazing zo op ons afgelopen. Eerst vinden we het nog leuk maar als hij wel echt heel dichtbij komt slaat ons hart toch wel even over. Kabelo roept deze hyena heeft een plan en probeert hem weg te jagen. Dan uiteindelijk schiet hij weg achter een van onze tenten. Wat een belevenis, oog in oog weer met een hyena. De dagen sluiten we af met zalige 3-gangen diners van Annelies, veel wijn en gelach en een goede nachtrust in de tent met af en toe spannende geluiden. Bij het ontbijt als het nog net niet licht is zitten we weer bij het vuur en scheert er weer iets langs ons heen. We zien direct dat het een luipaard is. OMG op een armlengte afstand en het viel ons niet eens aan. Kabelo zegt dat het luipaard hier nog wel even zal blijven maar we zien het niet. Dan net als we wegrijden roept Jimmy over de radio dat het luipaard nog in kamp is. Kabelo draait de auto en rijdt als een gek terug om het dier te spotten en ja hoor daar is hij bovenop een prachtige termietenheuvel in het ochtendgloren. Wat een bucketlist en wat een bijzonder mooi dier (zie foto’s). Onze ochtend kan nu al niet meer stuk. 


Met weemoed verlaten we deze perfecte plek en is de verhuisdag in het kamp aangebroken. Annelies heeft een zware dag voor de boeg want die moet alles afbreken en elders weer helemaal opzetten en tussendoor ook nog water halen wat meestal nog zo’n 2 uur rijden is. Life in the bush is niet eenvoudig soms. Tijdens onze verhuisdag lunchen wij weer in het park en hebben wij ook een leuke boottocht door de uitlopers van de Delta. Daar spotten we een speciaal soort otter, een Verraux uil, lechwe’s (soort bokken) en veel soorten vogels. 
Rond 18.00 uur komen we aan in kamp Khwai. Dit blijkt hetzelfde kamp te zijn als waar Jan en ik 1,5 jaar geleden ook met Annelies zijn geweest. Gek om hier weer terug te zijn maar we herkennen het direct. Ook hier hebben we ’s avonds weer een luipaard bij het kamp. Annelies kan het niet geloven, zoveel luipaarden bij de kampen heeft ze zelden gehad. Ook in dit kamp genieten we weer van onze dagen in de bush. Geen wifi en volledig van de radar…hier kunnen we echt wel aan wennen. Dit is zo anders dan onze Westerse wereld en de Nederlandse sleur. Dan pas beseffen we hoe vaak we bezig zijn met onbenullige zaken. Om voor mezelf te spreken geniet ik ervan niet over mijn kleding te hoeven nadenken, geen make-up op te hoeven, geen afspraken te hebben en vooral weinig zorgen. Ik zou echt kunnen leven zoals die mensen in het programma van Helemaal naar het einde van de wereld van Floortje, ik weet het zeker. Ook geen tv doet wonderen voor een mens. Na 3 dagen is helaas het afscheiden van onze 7-daagse reis met Annelies aangebroken. We besluiten rond het laatste diner van iedereen persoonlijk afscheid te nemen. Voor ieder personeelslid hebben we een blik stroopwafels met een echte Hollandse kaart en een goede fooi. We geven allen een kleine speech en dit brengt toch wel de nodige emotie met zich mee. In deze dagen zijn we een grote familie geworden en voelden we ons echt thuis. Een herinnering is gemaakt, een om nooit meer te vergeten.


We worden vanuit Khwai door Kabelo teruggebracht naar Maun. Vlakbij Maun lunchen we nog gezamenlijk bij een recent geopend hotel omdat het eten in ons hotel in Maun echt niet lekker is. Dan moeten wij ook afscheid nemen van Kabelo die nog tegen ons zegt dat we al lang geen gasten meer zijn maar vrienden en daar sluiten wij ons zeker bij aan. Terug in het Sedia Hotel in Maun horen wij in ene dat onze vlucht voor de volgende dag vertraagd is. Oh nee, wat nu. De vlucht zou om 10.uur vertrekken maar is nu uitgesteld naar 23.30 uur in de avond. 13 uur vertraging…serieus! We proberen Air Botswana te bellen maar worden van het kastje naar de muur gestuurd. Typisch Afrika. We mailen de lodge in Chobe dit nieuws en besluiten de volgende ochtend maar verder te gaan met alles te regelen. De volgende morgen krijgen we gelukkig diverse telefoontjes dat alles zo goed als geregeld is. Sharon van de Kubu Lodge in Chobe heeft gebeld met Air Botswana en ja onze vlucht blijft vertraagd maar zij gaan de transfer regelen naar de lodge. Ze zegt wel dat ze in jaren niet heeft meegemaakt dat ze op zulke absurde tijden vliegen. Dit betekent wel dat we een dag vastzitten in Maun en de kamer voor die dag moeten bijboeken. Hopelijk kunnen we dit achteraf declareren bij de verzekering. Ook het diner in de Kubu Lodge lopen we mis en moeten we nu eten in Maun. De dag verloopt op zich relaxt bij het zwembad etc maar wetende dat je nog zo laat moet vliegen en niet van je nieuwe lodge kan genieten is toch echt wel balen. De vlucht gaat gelukkig wel echt om 23.30 uur zonder nog verdere vertraging en na 50 minuten vliegen staan we op de luchthaven van Kasane. Als we buiten komen zien we dat we geen transfer hebben van Air Botswana maar dat Sharon van de Kubu Lodge ons persoonlijk staat op te wachten. Ze schijnt die dag nog meerdere malen contact te hebben gehad met de luchtvaartmaatschappij en die blijken zoveel mensen te moeten wegbrengen dat we pas om 02.00 uur zouden arriveren en dat vond Sharon niet ok. Ook aangezien we om 06.00 uur de volgende ochtend weer een game drive hebben. Super lief van haar. Dankzij haar komen we al om 01.00 uur aan in de lodge en kunnen we gelukkig nog 4 uurtjes slapen. 


Bij het ochtendgloren zien we pas goed hoe onze kamer eruit ziet. Het is een soort van huisje (cottage stijl) met een leuke veranda met uitzicht op de rivier. De huisjes zijn gelegen in een schitterende groene tuin waar wrattenzwijnen en bosbokken lopen. Het personeel is allervriendelijkst. De game drive door Chobe is interessant maar we sjezen letterlijk door het park. Kabelo vertelde ons al dat het net taxi’s zijn in dit park en dat klopt. Beetje jammer na onze ervaring met Annelies. Na de game drive staat het ontbijt in de lodge nog klaar voor ons en kunnen we tot 15.00 uur lekker relaxen. Jan en ik liggen wat bij het zwembad en Dirk en Sukeinah lopen wat door de prachtige tuin. Om 15.00 uur gaan we met een bootcruise mee over de Chobe rivier. We zien onwijs veel dieren, krokodillen, nijlpaarden, leguanen, bavianen, vogels, buffels en badende olifanten. Onze boot blijft het langst op de rivier tot de zon volledig onder is. Het is een zeer mooie zonsondergang. Door de vertraging hebben we maar 1 echte avond in de Kubu Lodge. Als we naar het diner gaan worden we verwelkomd door het personeel en naar een aparte plek in de tuin geleid. Hier staat volledig afgesloten van de rest van de klanten een prachtig gedekte tafel met daaromheen brandende fakkels en een kampvuur. Dit hebben ze speciaal voor ons opgezet en geregeld en hadden we totaal niet verwacht. Hoe leuk is dit. Het diner is lekker en we genieten ook hier met volle teugen. Bedankt Kubu Lodge!


De allerlaatste dagen breken aan en we gaan Botswana verlaten. Op naar de Victoria Falls in Zimbabwe. We hebben er zin in maar weten ook dat het einde van de reis nadert. Het voelt alsof we al eeuwen weg zijn. Vanuit de Vic Falls proberen we nog een update te geven voor we naar huis gaan. Wij gaan nog even niet aftellen….


Liefs, Het Zuidelijk Afrika Reiskwartet  

Foto’s

8 Reacties

  1. Ans Blom:
    26 mei 2018
    Wat een belevenissen in de Bush .
    Jullie gaan nu aftellen en dan weer terug naar de bewoonde wereld.
    Maar dit alles blijft je bij.
    Goeie reis verder 😍
  2. Petra:
    26 mei 2018
    Wat een geweldige reis wat een prachtige beesten en zo dichtbij. Genieten is dit zelfs op de bank XX
  3. Betty:
    27 mei 2018
    Wat n mooie belevenissen ook goed verwoord echt spannend en boeiend. Nog even genieten en dan veilig naar huis 😘👍
  4. Wendy:
    27 mei 2018
    Veel plezier nog even de laatste paar dagen. Mooie verhalen en foto's! Xx
  5. Riet en Jan Blom:
    27 mei 2018
    Hoi. Ma heeft net jullie verhaal zitten lezen en vond het prachtig. Vooral de foto's. Zitten lekker in de tuin. Nog steeds 28 gr. Gr.en dikke knuffel.
  6. Jaap Spaans en ELLy:
    27 mei 2018
    Wat een geweldige belevenissen maken jullie mee en wat een fantastische verslag is er geschreven, ik positief jaloers op jullie. Zijn jullie in de buurt van scheveningen, kom dan een keer langs. Groetjes Jaap en ELly
  7. Marijke Nap:
    27 mei 2018
    Weer prachtige verhalen en nog even genieten de laatste dagen. Een hele goede reis terug.
  8. Janet:
    27 mei 2018
    Jeetje wat weer een geweldig verhaal en prachtige foto's. Alsof je erbij bent. En wat veel verschillende soorten dieren hebben jullie gezien.